11 ข้อเท็จจริงที่พิสูจน์ให้เห็นว่ากระบวนการเกี่ยวกับความงามไม่ใช่สิ่งประดิษฐ์ของยุคสมัยใหม่

ปัจจุบันนี้ เราสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ภายนอกของเราได้ด้วยความช่วยเหลือด้วยกระบวนการทางการตกแต่งด้วยเครื่องสำอางและการผ่าตัดศัลยกรรม และคนที่ไม่พร้อมที่จะก้าวเข้าไปในระดับที่จริงจังขนาดนั้นแต่อยากได้ริมฝีปากอวบอิ่มหรือผิวเนียนก็สามารถใช้ฟิลเตอร์ตกแต่งรูปภาพได้อย่างสบาย ๆ เรามีแนวโน้มจะคิดกันว่าการตกแต่งด้วยเครื่องสำอางน่าจะเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ทศวรรษก่อน แต่ในความเป็นจริงแล้ว กระบวนการเหล่านี้มีอายุหลายร้อยหรือแม้กระทั่งหลายพันปีมาแล้ว

ที่ชีวิตสดใส เราตัดสินใจที่จะค้นคว้าดูสิว่าบรรพบุรุษของเราเขาทำอะไรเพื่อเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์และทำให้ตัวเองดูสวยงามขึ้นมาบ้าง

พวกเขาเปลี่ยนรูปคิ้วของพวกเขา แม้แต่ในยุคโบราณ

กระบวนการความงามในอดีตมันค่อนข้างจะเรียบง่าย ยกตัวอย่างเช่น ในยุคอียิปต์โบราณ พวกเขาให้ความสนใจกับคิ้วและการใช้พลวงย้อมสีมันมาก ๆ

และในสมัยกรีกโบราณ จะมีการเขียนคิ้วด้วยเขม่า และบางทีชาวกรีกก็จะใช้ขนคิ้วปลอมที่ทำจากขนแพะย้อมสี และติดกาวเอาไว้ที่หน้าผากด้วยความช่วยเหลือของต้นซัพ

การทำจมูกมีมาก่อนยุคสมัยของเราอีก

ศัลยแพทย์ชาวอินเดีย ซูชรูตา (Sushruta) ได้รับการนับว่าเป็นหนึ่งในผู้ริเริ่มการศัลยกรรมพลาสติก อนุมานได้ว่า เขามีชีวิตอยู่ในช่วงระหว่าง 600 ปีก่อนคริสต์ศักราช และ 1,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช แม้แต่ตอนนั้น ซูชรูตาก็ยังพัฒนาเทคนิคการปรับทรงจมูกอีด้วย

อย่างไรก็ตาม การตกแต่งจมูกถูกทำกันไม่ใช่แค่เพื่อความงามแต่ยังเพื่อช่วยคนที่ได้รับบาดเจ็บด้วย แต่ถึงอย่างนั้น การศัลยกรรมจมูกในสมัยปัจจุบันก็ใช้เทคนิคบางอย่างที่ซูชรูตาเป็นผู้พัฒนาขึ้นมาด้วย

ในยุคสมัยจีนโบราณ พวกเขารู้วิธีรักษาอาการปากแหว่งกันแล้ว

พวกเขาเรียนรู้การผ่าตัดเพื่อรักษาอาการปากแหว่ง (รู้จักกันในชื่อว่าปากแหว่งเพดานโหว่ด้วย) ย้อนกลับไปตั้งแต่ยุคจีนโบราณ แม้แต่คำว่า “ปากแหว่ง” ก็ใช้กันครั้งแรกสมัยนั้น เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากที่กวีท่านหนึ่งที่มีปากแหว่งมีชีวิตอยู่ในช่วงนั้นด้วย เขารู้สึกไม่สะดวกใจกับรูปลักษณ์ภายนอกของเขา และภายหลังริมฝีปากที่ผิดรูปของเขาก็ได้รับการผ่าตัดอย่างประสบความสำเร็จ

พวกเขาผ่าตัดเปลือกตาบนกันมาตั้งแต่ 2,000 ปีที่แล้วมาแล้ว

ย้อนกลับไปในช่วงคริสต์ศตวรรษแรก นักวิทยาศาสตร์ที่ชื่อ ออลัส คอร์นีเลียส เซลซัส (Aulus Cornelius Celsus) อธิบายประเภทของการศัลยกรรมพลาสติกที่มีจุดประสงค์สำหรับคนที่หนังตาตก ปัจจุบันกระบวนการนี้เรียกว่าการผ่าตัดตกแต่งเปลือกตา

คนดังหลายคนได้รับการศัลยกรรมแบบนี้ ยกตัวอย่างเช่น นักแสดงอย่าง เบตตี้ ไวท์ (Betty White) ก็เข้ารับการผ่าตัดแบบนี้ในปี 1976 และ จอร์จ คลูนีย์ (George Clooney) เองก็เข้ารับการผ่าตัดในหลายปีต่อมาเช่นกัน

เบตตี้ ไวท์

การศัลกรรมพลาสติกในสมัยก่อนใช้ปลิง

ในศตวรรษที่สิบเก้า พัฒนาการของการศัลยกรรมพลาสติกก็ยังดำเนินต่อไป หนึ่งในศัลยแพทย์ผู้มีชื่อเสียงในเวลานั้นคือ โยฮันน์ ฟรีดริช ดีฟเฟินบัค (Johann Friedrich Dieffenbach) เขาเรียนรู้เทคนิคของการผ่าตัดศัลยกรรมจมูกที่ทำกันในอินเดียมาเป็นเวลาหลายพันปีและมุ่งสนใจอยู่กับการศัลยกรรมพลาสติกชนิดนี้

ยาสลบและยาฆ่าเชื้อยังไม่ได้ถูกประดิษฐ์ขึ้นในตอนนั้น ซึ่งหมายความว่าดีฟเฟินบัคต้องใช้ทรัพยากรใด ๆ ก็ตามที่มีให้ใช้ได้ในเวลานั้น สำหรับเหตุผลนี้ เขาใช้ปลิงในการเร่งกระบวนการการรักษา

ขนตาปลอมกลายเป็นเรื่องแฟชั่นในช่วงต้นศตวรรษที่แล้ว

ซีนา โอเวน

ในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ พวกเขาคิดอีกวิธีในการเสริมรูปลักษณ์ภายนอกของคนขึ้นมาได้อีกทาง: ด้วยความช่วยเหลือจากขนตา ในปี 1911 นักประดิษฐ์ อันนา เทย์เลอร์ (Anna Taylor) ได้จดสิทธิบัตรขนตาปลอม สิ่งประดิษฐ์ของเธอรวมถึงขนตาที่เป็นเส้นที่ควรจะทำมาจากผมของมนุษย์

ขนตาปลอมดึงความสนใจจากสาธารณชนในปี 1916 ตอนที่ผู้กำกับ ดี. ดับเบิลยู. กริฟฟิท (D.W. Griffith) ยืนยันให้ซีนา โอเวน (Seena Owen) นักแสดงสาวคนหนึ่งใส่ขนตาปลอมระหว่างถ่ายทำ หลังจากนั้น ขนตาแบบหนาก็กลายเป็นสิ่งที่คนนิยมอย่างมาก

ในศตวรรษที่ยี่สิบ ศัลยแพทย์ได้ผ่าตัดศัลยกรรมพลาสติกหลากหลายรูปแบบ

ในปี 1911 เฟรเดอริค สเตรนจ์ โคลล์ (Frederick Strange Kolle) ตีพิมพ์หนังสือของเขาในเรื่องศัลยกรรมพลาสติก และแม้ว่ากระบวนการที่เขาอธิบายเอาไว้ไม่ได้ดูใหม่เอี่ยมอะไรในตอนนั้น มีภาพวาดหลายภาพในหนังสือด้วย และเพราะรูปเหล่านี้ เราจึงสามารถเข้าถึงทักษะของศัลยกรรมพลาสติกในตอนนั้น พวกเขารู้วิธีการผ่าตัดเสริมความงามที่ดวงตาและริมฝีปาก รวมถึงการยกกระชับผิวหน้าแล้วด้วย

พวกเขาเริ่มใช้การแต่งหน้าชนิดถาวรมากว่า 100 ปีมาแล้ว

ในปี 1902 ศิลปินช่างสัก ซัทเธอร์แลนด์ แมคโดนัลด์ (Sutherland MacDonald) ได้เป็นคนบุกเบิกการแต่งหน้าชนิดถาวร เขาสร้างเทคนิคที่เรียกว่า “การเติมผิวสีชมพูแบบละเอียดติดถาวรหนึ่งปี” ลงบนแก้ม ในปี 1920s กระบวนการนี้ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ

ศิลปินช่างสักอีกคน จอร์จ เบอร์เชตต์ (George Burchett) บอกว่าผู้หญิงมักจะได้รับการแต่งหน้าแบบถาวรในร้านเสริมสวยโดยที่ไม่รู้ตัวอยู่แล้ว พวกเธอจะได้รับการบอกว่านี่คือการทรีตเมนต์ผิวที่ทำด้วยความช่วยเหลือด้วยสารย้อมจากพืชที่ฉีดเข้าไปอยู่ใต้ผิวชั้นบน

คนดังจะไปดึงหน้าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ในช่วงต้นของศตวรรษที่แล้ว แต่อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ก็ยังเป็นเรื่องที่ไม่แน่ชัด

แมรี่ พิคฟอร์ด

ศัลยกรรมพลาสติกกลายเป็นสิ่งยอดนิยมในหมู่นักแสดงในทศวรรษที่ 1930 นิตยสารหลายเล่มยังตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับคนดังที่เข้าไปทำศัลยกรรมพลาสติกด้วย ดาราภาพยนตร์เงียบอย่าง แมรี่ พิคฟอร์ด (Mary Pickford) ก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอกลายเป็นเหยื่อของการยกกระชับใบหน้าในช่วงแรก ๆ ที่ไม่ประสบความสำเร็จซึ่งทำให้เธอไม่สามารถยิ้มได้

เทคนิคการยกกระชับใบหน้ายังห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบมาก ๆ ในตอนนั้น ส่วนใหญ่จะส่งผลให้เกิดลุคแบบ “อุโมงค์ลม”

คนดังในอดีตยังเปลี่ยนทรงใบหูของพวกเขาด้วย

รูดอล์ฟ วาเลนติโน

นักแสดงรูดอล์ฟ วาเลนติโน (Rudolph Valentino) เข้ารับการศัลยกรรมพลาสติกเพื่อเปลี่ยนรูปใบหูของเขา ก่อนการศัลยกรรม เขาไม่ได้รับบทดี ๆ เลยเพราะมีคนบอกว่าหูของเขากางและดูแปลก แต่กลังจากการผ่าตัดทำให้มันเข้าที่แล้ว เขาก็เริ่มได้รับบทบาทมากมายที่มีคนมานำเสนอให้เขาขึ้นมาเลย

มีความลับในเรื่องความงามในฮอลลีวูดสมัยเก่าอยู่ด้วย

นักแสดงหญิงที่โด่งดังของยุค 1950 ใช้ทริคที่แตกต่างกันเพื่อพัฒนารูปลักษณ์ของพวกเธอ ยกตัวอย่างเช่น สตูดิโอภาพยนตร์ให้เอลิซาเบธ เทเลอร์ (Elizabeth Taylor) ให้เธอไปกันคิ้ว ภายหลัง รูปทรงแบบนี้กลายเป็นจุดเด่นที่ผู้คนจดจำได้ของเธอ และริต้า เฮย์เวิร์ธ (Rita Hayworth) ก็เข้าไปทำการรักษาแบบอิเล็กโทรลิซิสอยู่เป็นเวลาหนึ่งปีเพื่อยกไรผมของเธอ

มาร์เลเนอ ดีทริช (Marlene Dietrich) ไม่ได้ทำผิดพลาดเหมือนแมรี พิคฟอร์ดและตัดสินใจไม่ไปทำการยกกระชับใบหน้าที่มีผลลัพธ์ที่คาดเดาไม่ได้ แทนที่จะทำเช่นนั้น เธอขอให้สไตลลิสต์ของเธอดึงผมด้านหลังของเธอให้ตึงเพื่อทำให้ผิวของเธอดูเนียนและเต่งตึงมากขึ้น

คุณคิดยังไงกับการทำศัลยกรรมพลาสติก ? คุณอยากจะเปลี่ยนอะไรในรูปลักษณ์ของคุณบ้างไหม ? บอกเราในคอมเมนต์ด้านล่างหน่อยสิ