แม่และลูกสาวได้ช่วยชีวิตแรคคูนไว้เมื่อ 4 ปีก่อน และมันยังคงปรากฏตัวที่หน้าประตูเพื่อทักทายพวกเธออยู่เสมอ

ไม่ว่าสัตว์จะเป็นอิสระแค่ไหน ก็ไม่มีตัวใดได้รับการยกเว้นจากความทุกข์ทรมานจากเคราะห์ร้ายหรืออุบัติเหตุที่พยายามเรียกร้องขอความช่วยเหลือจากมนุษย์เป็นระยะๆ สำหรับสัตว์ที่ถือว่าเป็นสัตว์ป่าซึ่งอาศัยอยู่ในป่าหรือแหล่งที่อยู่อาศัยอื่นๆ นั้น มันเป็นการยากที่จะถูกค้นหาจนพบและได้รับการสนับสนุนจากมนุษย์ อย่างไรก็ตาม บางคนก็เต็มใจที่จะให้ความช่วยเหลือเพื่อนขนฟูอย่างเต็มที่

นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับ นิกกี้ โรบินสัน (Nikki Robinson) ซึ่งเป็นบุคคลที่ให้การสัมภาษณ์กับชีวิตสดใสได้เล่าถึงงานบางส่วนของเธอและลินดา แม่ของเธอ ที่ได้ทำกับแรคคูนป่า และเหนือสิ่งอื่นใด พวกเขาได้เล่าเรื่องราวที่สวยงามระหว่างพวกเขากับ ลิตเติ้ล แฮนด์ ที่น่ารักและซื่อสัตย์

เมื่อมีแรคคูนอยู่ที่บ้าน

นิกกี้ โรบินสันและลินดา แม่ของเธอ ทั้งคู่อาศัยอยู่ในแคนาดา ประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องการมีประชากรแรคคูนมากมาย ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะได้พบปะกับเพื่อนตัวน้อยเหล่านี้ พวกเธอทั้งสองมีความหลงใหลในธรรมชาติและสัตว์ป่า อันที่จริง พวกเธอคิดว่ามันเป็นความโชคดีพอที่ได้พบกับการผจญภัยและมิตรภาพที่ช่วยชีวิตซึ่งกันและกัน

การปรากฏตัวของสัตว์ที่เฉลียวฉลาดเหล่านี้ บางคนถือว่าเป็นเรื่องน่ารำคาญและนำมาซึ่งโรคระบาด นี่อาจอธิบายได้ว่าทำไมแรคคูนจึงไม่ค่อยถูกมองว่าเป็นสัตว์ที่ต้องการที่พักพิงหรือแม้กระทั่งการดูแลของมนุษย์ แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องจริงก็ตาม อันที่จริงนั้น อย่างแรคคูน สัตว์จำพวกเดียวกับตัวเอกของเรา ลิตเติ้ล แฮนด์ ที่บางครั้งพบว่าพวกมันอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ บนท้องถนน หรือในเมืองเพียงลำพัง โดยไม่ได้รับการช่วยเหลือ ไม่มีที่พึ่ง หรือได้รับบาดเจ็บ และต้องการความช่วยเหลืออย่างมากจากเรา โชคดีที่ยังมีผู้คนจำนวนมากที่หลงใหลในสัตว์ตัวน้อยเหล่านี้ซึ่งเต็มใจที่จะให้บ้านและความรักมากมายแก่พวกมันอย่างที่พวกมันสมควรได้รับ

ลิตเติ้ลแฮนด์ ลูกแรคคูนข้างถนนตัวคนเดียว

ในปี 2017 ลูกแรคคูนที่พวกเขาตั้งชื่อในภายหลังว่า ลิตเติ้ล แฮนด์ (Little Hands) เข้ามาในชีวิตของนิกกี้และลินดาอย่างที่คุณกำลังคิดอยู่นั่นแหละ — ซึ่งไม่แปลกใจสักเท่าไร เห็นได้ชัดว่าเมื่อพวกเธอพบเจ้าตัวเล็กตัวนี้ มันรู้สึกกลัวมากและยืนอยู่ข้างถนน มันถูกพาไปที่บ้านของพวกเธอและทั้งสองได้กลายเป็นผู้ช่วยชีวิตและผู้ปกป้องที่ยิ่งใหญ่ของมัน กลับกลายเป็นว่ามันใช้เวลามากกว่า 5 เดือนกับพวกเธอ

การดูแลเป็นอย่างดีและความพยายามในการแอบ

เมื่อลูกสัตว์ที่น่ารักตัวนี้ได้รับการอุปการะเลี้ยงดูจากคนที่จะเป็นครอบครัวของมันไประยะหนึ่ง อันดับแรกมันต้องได้รับการทำความสะอาด ให้ความอบอุ่น ได้กินน้ำกินอาหาร และแยกตัวอยู่คนเดียวสักระยะหนึ่ง เพื่อเป็นการระวังไว้ก่อน ลินดาและนิกกี้ได้พยายามอย่างเต็มที่ในการทำให้ ลิตเติ้ล แฮนด์ ปลอดภัยในห้องโถงของพวกเธอ อย่างไรก็ตาม พวกเธอพอจะรู้ว่าเจ้าตัวเล็กตัวนี้ซุกซนเล็กน้อยเช่นกัน

ที่พูดแบบนั้นก็เพราะเมื่อถึงจุดหนึ่ง ด้วยความที่ยังเด็กอยู่ แรคคูนตัดสินใจออกจากกล่องและซ่อนตัวจากผู้ช่วยชีวิต เมื่อหามันไม่เจอ พวกเขาจึงต้องอาศัยประสาทดมกลิ่นอันน่าทึ่งของสุนัขในครอบครัวในการหามัน ซึ่งในที่สุดก็พบมันท่ามกลางรองเท้า (ด้านบนนี้ คุณสามารถเห็นภาพที่ถ่ายตอนที่เจอเขาอีกครั้งได้)

เขาเจอเพื่อนดีๆ ที่มาจากสายพันธุ์อื่น

ลิตเติ้ล แฮนด์ ไม่ใช่สัตว์ตัวเดียวในบ้านของลินดาและนิกกี้ แต่มีสัตว์เลี้ยงอื่นๆ ที่ได้รับการช่วยเหลือรวมถึงสัตว์เลี้ยงในครอบครัวที่อาศัยอยู่กับพวกเธอมาระยะหนึ่งแล้ว แรคคูนตัวน้อยเข้ามาในบ้านของครอบครัวนี้ปีเดียวกับสุนัขกู้ภัยที่ลินดารับเลี้ยงมา ดังนั้นพวกมันจึงเติบโตมาด้วยกัน และมันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสัตว์ต่างๆ ที่อยู่ในบ้านในเวลานั้น ซึ่งนี่พิสูจน์ให้เห็นว่าทุกคนสามารถเข้ากันได้ตราบเท่าที่เติบโตมาในครอบครัวที่เต็มไปด้วยความรัก

บางทีกุญแจสู่ความสำเร็จนี้ก็คือผู้ช่วยชีวิต 2 คนของ ลิตเติ้ล แฮนด์ ที่พยายามทำให้ชีวิตของมันเป็นปกติที่สุด ดังนั้นบ่อยครั้งที่มันใช้เวลาร่วมกับพวกเธอ มันได้ออกจากบ้านและสำรวจธรรมชาติโดยรู้ว่าตัวเองสามารถกลับมาหาพวกเธอได้ทุกเมื่อ ด้วยวิธีนี้ เป็นการทำให้แน่ใจว่าเมื่อพร้อมแล้ว ลิตเติ้ล แฮนด์ จะสามารถเข้ากับที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของมันและสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองแทนที่จะพึ่งพามนุษย์เพื่อเอาชีวิตรอด

ลิตเติ้ลแฮนด์ค้นพบความเป็นแม่ในตัวลินดา

ลินดากลายเป็นผู้ดูแลหลักและผู้ปกครองของพระเอกในเรื่องราวที่สวยงามนี้ เธอมีหน้าที่ดูแลมันให้มีแรงและทำให้แน่ใจว่ามันอาการดีขึ้น และนั่นอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ ลิตเติ้ล แฮนด์ รู้สึกผูกพันเป็นพิเศษจากความรักและความเมตตาที่ผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมคนนี้มอบให้ แม้กระทั่งวันนี้ 4 ปีหลังจากที่แรคคูนตัวนี้กลับไปอยู่ในป่า ลิตเติ้ล แฮนด์ ซึ่งตอนนี้โตเต็มวัยและอยู่รอดได้ด้วยตัวเองแล้ว ได้กลับมาเยี่ยมเยียนและมอบความรักและความเป็นมิตรให้กับครอบครัวเป็นครั้งคราว โดยเฉพาะลินดาผู้เป็นที่รักซึ่งมันรู้ว่าเธอจะดูแลมันในเวลาที่มันต้องการมากที่สุด

บางทีนี่อาจเป็นวิธีพิเศษของมันในการกล่าวขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่เธอทำเพื่อมัน หรือบางทีมันอาจแค่คิดถึงเธอ แต่ความจริงก็คือมันยังคงไปที่ประตูหน้าบ้านเพื่อทักทายลินดา นั่งบนตักของเธอ กอดเธอและใช้เวลากับเธอ

เรื่องราวของ ลิตเติ้ล แฮนด์ น่าจะสร้างความตระหนักได้บ้างเกี่ยวกับความสามารถที่สัตว์รู้สึกได้ถึงความรักและรู้สึกขอบคุณ แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้รับการศึกษาแบบเดียวกับที่มนุษย์เป็นก็ตาม แรคคูนตัวนี้ที่มายังบ้านของนิกกี้และลินดาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก สามารถสร้างมิตรภาพและสายสัมพันธ์ซึ่งคงอยู่ตลอดไป นี่คือสัตว์ที่แม้จะถูกมองว่าเป็นสัตว์ป่า แต่ก็สามารถรัก คิดถึง จดจำ และแสดงความรักได้ และนี่คือสิ่งที่เราทุกคนควรคำนึงถึงเมื่อได้เจอเพื่อนขนฟูตัวเล็กๆ สักวันหนึ่ง คุณคิดแบบนี้ไหม?