13 เพื่อนร่วมเดินทางที่มีความเย่อหยิ่งแบบไร้ขอบเขตราวกับจักรวาล

เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเดินทางด้วยระบบขนส่งสาธารณะโดยไม่มีผู้ร่วมเดินทาง แล้วในบางครั้งมันก็น่ารำคาญเสียจนคุณอยากจะจบทริปนั้นในทันทีและไม่อยากจะออกจากบ้านอีกเลย มีบางคนที่คุณสามารถขอให้หยุดการกระทำได้ แต่บางคนก็เข้าใจอะไรได้ยากจริง ๆ แล้วสิ่งเดียวที่คุณทำได้ก็คืออดทนกับพวกเขาแค่นั้น

พวกเราที่ชีวิตสดใสหวังว่าคุณจะไม่ต้องรับมือกับผู้คนที่มีลักษณะแบบนี้ในตอนที่คุณเดินทางนะ

• ที่สวีเดน รถไฟจากเมืองกอเทนเบิร์กไปสตอกโฮล์ม ฉันกำลังนั่งมันไปมหาวิทยาลัยเพื่อไปสอบ แล้วก็กำลังเตรียมตัวสอบอยู่ มีหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งถัดจากฉันเริ่มคุยโทรศัพท์ ช่วงแรกเธอเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับแฟนหนุ่มให้เพื่อนของเธอฟังทุกอย่าง ตั้งแต่ย้ายเข้าไปอยู่ในอพาร์ตเมนต์ใหม่ไปจนถึงเฟอร์นิเจอร์ที่เธอซื้อ จากนั้นเธอก็โทรหาคุณยายของเธอ แล้วก็เล่าเรื่องญาติ ๆ กับเพื่อนทุกคนของเธอให้ฟัง และเนื้อหาทั้งหมดก็เกี่ยวกับตู้เย็นของเธอเอง แน่นอนว่าฉันไม่สามารถอ่านหนังสือได้เพราะเสียงพวกนั้น ฉันจึงพูดกับเธอว่า “ฉันคิดว่าฉันรู้เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับตัวคุณและครอบครัวของคุณแล้วล่ะ” หลังจากนั้นเธอก็เงียบไปเลย © Oksana Malinin-Laihonen / Facebook

• ผมจำผู้ชายคนหนึ่งจากเที่ยวบินกลับบ้านที่โปรตุเกสได้ เขาเป็นคนทั่ว ๆ ไป (ในทางที่แย่ที่สุด) เขาพูดคุยตลอดเที่ยวบินโดยที่ไม่ได้ถามว่ามีใครอยากจะคุยกับเขาจริง ๆ มั้ย แล้วคู่สามีภรรยาสูงวัยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็โดนเขาพูดคุยด้วยมากที่สุด โดยเขาถามพวกเขาเป็นภาษาโปรตุเกสที่แย่มาก ๆ ว่า “คุณเคยไปอาวีโร่มั้ย ? โอ้ แล้วคุณก็รู้จักผู้ชายหัวโล้นโรดริโก้ใช่มั้ย ? คุณหมายความว่ายังไง คุณเคยไปอาวีโร่ แต่ไม่รู้จักโรดริโก้งั้นเหรอ ?” ต่อมาเขาผล็อยหลับไปนานเป็นชั่วโมง คุณคิดว่านั่นคือการได้หยุดพักสำหรับพวกเราใช่มั้ย ? ไม่เลย เพราะเขาฝันร้ายและตะโกนอะไรบางอย่างออกมาอยู่ตลอดเวลา © Denys Hordieiev / AdMe
• ฉันกำลังบินจากไคโรไปนิวยอร์ก แล้วก็มีสามีภรรยาสูงวัยคู่หนึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ ภรรยาของเขาบอกให้เขานอนพาดตะแคงโดยเอาหัวมาทางฉัน แล้ววางเท้าบนตักภรรยาของเขา มันแปลกมากเลยล่ะ ! พอฉันบอกคู่สามีภรรยาว่าฉันรู้สึกอึดอัดกับสถานการณ์ทั้งหมดนี้ หญิงชราก็เล่นบทที่ว่า “พวกเราแก่แล้ว แล้วนี่บินไกลมาก พวกเรารู้สึกเหนื่อย...” ฉันพยายามกินขนม ลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่มันไม่ได้ผลเลย ! ในที่สุดฉันก็ปล่อยเลยตามเลย แล้วก็นั่งอ่านหนังสือตลอดทั้งเที่ยวบิน ฉันยังไม่เคยเจอสถานการณ์แปลก ๆ แบบนี้มาก่อน... © Meghna Patel / Quora
• วันหนึ่งผมนั่งอยู่บนรถไฟเพื่อเดินทางกลับบ้าน และกำลังฟังเพลงด้วยระดับเสียงที่เหมาะสมโดยที่ใส่หูฟัง แต่ทว่าผู้ชายที่นั่งใกล้ผมเปิดเพลงเสียงดังผ่านลำโพงมือถือที่แย่มากของเขา ผมกำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับเขา แต่แล้วผู้หญิงคนนี้ก็พูดขึ้นก่อน เธอพูดว่า “ขอโทษนะ ช่วยปิดเพลงหรือใช้หูฟังได้มั้ย มันทำให้เสียสมาธิมาก” ชายคนนั้นรีบทำตามทันทีและผมก็มีสีหน้าไม่พอใจ แต่ไม่ถึง 5 วินาทีต่อมา ผู้หญิงคนเดิมก็แตะที่ไหล่ผมแล้วพูดว่า “คุณก็ด้วย !” ผมก็ด้วยอะไรกัน ? พอผมมองลงมาก็พบว่าปลั๊กหูฟังของผมไม่ได้เสียบลงในช่องเสียบจนสุด แถมเพลงของผมก็ดังมากอีกด้วย ผมขอโทษด้วยความละอาย จากนั้นก็เสียบหูฟังและเบาเสียงลงอีก ผมล่ะเกลียดตัวเองจริง ๆ © verbal_diarrhea_guy / Reddit

• ฉันนั่งอยู่บนรถเมล์กับผู้หญิงคนหนึ่งที่เล่นเกมในโทรศัพท์ของเธอเป็นเวลานาน 6 ชั่วโมง โทรศัพท์เปิดเพลงเสียงดังบวกกับเสียงที่เหมือนกันทุกครั้งจากเกมที่เธอเล่น พอฉันขอให้เธอปิดเพลง เธอบอกว่ามันจะไม่สนุกเท่าไหร่ ฉันอยากจะซื้อหูฟังราคา 36 บาทจากคนขับให้เธอ แต่ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าพอใส่แล้วจะเจ็บหู แต่เธอขอหูฟังที่ลูกชายของฉันนั้นใช้อยู่ (ซึ่งมันแพงมาก !)
• ที่ประเทศไทย ผมกับภรรยานั่งรถทัวร์ไปเมืองหลวง มันใช้เวลานานถึง 7 ชั่วโมง ไม่มีหมายเลขที่นั่งบนตั๋ว พวกเราจึงเลือกนั่งตรงกลาง พอมาถึงจุดจอดพักที่แรก พวกเราก็ออกไปข้างนอกซักพักและทิ้งของไว้บนที่นั่ง เมื่อเรากลับเข้ามา มีสามีภรรยาคู่หนึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งของเรา ส่วนข้าวของของพวกเราก็อยู่บนที่นั่งของพวกเขาที่ท้ายรถ พวกเราเดินไปที่ท้ายรถ แต่มันเต็มไปด้วยขวดน้ำที่ยังกินไม่หมดกับขยะชิ้นอื่น ๆ ผมรวบรวมมันทุกชิ้นและนำมาคืนให้พวกเขา เพราะพวกเขาลืมมันไว้ จากนั้นก็กลับไปยังที่นั่งของตัวเอง แต่แล้วพวกเขาก็นำมันกลับมาให้ผม นี่คือตอนที่ผมระเบิดลง ผมได้นำขยะกลับมาคืนโดยที่โยนทิ้งลงบนตักของพวกเขา พวกเขาจึงหยุด © i8086 / Pikabu
• แฟนกับผมกำลังจะเดินทางไปประเทศไทยด้วยเที่ยวบินที่ยาวนาน 11 ชั่วโมง ผมรู้ว่าเที่ยวบินนี้คงจะน่าเบื่อ ผมจึงพกเกม PSP เครื่องเก่าไปด้วย ผมเล่นเกมมาประมาณ 6 ชั่วโมง ส่วนแฟนของผมก็หลับไปแล้ว ต่อมามีคนมาสะกิดที่ไหล่ผม ผมเลยถอดหูฟังออกและหันไปมอง ก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่แถวถัดไป
  — คุณช่วยหยุดเล่นหน่อยได้มั้ย ?
  — โอ้ ผมจะเบาเสียงลง ขอโทษครับ
  — ไม่ค่ะ แบตเตอรี่แท็บเล็ตของลูกชายฉันหมด และเขาเบื่อ
  — เอาจริงดิ ? เขาเบื่อและคุณอยากให้ทุกคนเบื่อด้วยหรือไง ?
  — ไม่เอาน่า ! ไม่ใช่เรื่องยากซักหน่อย !
  ผมยิ้มอย่างแดกดัน โบกมือให้เด็กวัย 7 ขวบ ใส่หูฟังแล้วเล่นเกมต่อ มันเป็นคำขอที่แปลกมาก ผมไม่รู้ว่าเธอคาดหวังจะให้ผมทำอะไรกันแน่ © Eugen*** / Pikabu

• ในเที่ยวบินเดินทางกลับสหรัฐอเมริกาจากเมืองฟลอเรนซ์ มีชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงข้ามทางเดินได้ตัดสินใจกินเนื้ออัดแท่ง และฉันหมายถึงเนื้ออัดแท่งขนาดถุงจัมโบ้ ! เนื้อแท่งกลิ่นฉุน ๆ แบบแท่งแล้วแท่งเล่า ! พวกมันส่งกลิ่นอบอวลไปทั่วห้องโดยสาร ถึงแม้จะมีเสียงฮึดฮัดดัง ๆ จากคนที่ไม่พอใจและผู้คนก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าปิดจมูก แต่เขาก็ยังคงเคี้ยวต่อไป ราวกับว่าเขาไม่สนใจใบหน้าของผู้คนที่มองไปที่เขา จนในที่สุดพนักงานบนเครื่องก็มาหยุดถามเขา โดยเธอจะขอเก็บอาหารกลางวันของเขาไว้จนกว่าเครื่องจะลงจอด เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา แต่หนักแน่นจนเขาต้องยื่นถุงขนมที่เหลืออยู่ให้เธออย่างไม่เต็มใจ © Sylvie Aimée / Quora
• ฉันกับเพื่อนนั่งรถบัสไปเที่ยวทะเล โดยใช้เวลาเดินทางนาน 4 ชั่วโมง มีคู่หนุ่มสาวกับลูกวัยประมาณ 1 ขวบครึ่งและหญิงชรา 2 คนกับหลานวัยประมาณ 4 ขวบ เด็กคนแรกนั้นยอดเยี่ยมมาก เขาเงียบตลอดการเดินทางและเฝ้าดูเด็กผู้หญิงที่พยายามขยับตัว เธอเดินไปตามทางเดินและยืนบนที่นั่งของเธอ แต่เราเกือบจะหูหนวกอันเนื่องจากหญิงชราได้พูดออกคำสั่งต่าง ๆ กับเด็กผู้หญิงคนนั้น พวกเขาไม่เคยหยุดพูดเลย © Liudmyla Glushchevska / Facebook

“นิ้วเท้าที่น่ารังเกียจนี้อยู่ถัดจากลูกสาวของฉันบนเครื่อง”

• ครั้งหนึ่งผมเคยนั่งรถไฟกับผู้หญิงคนนี้ที่มีกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ที่ข้างในบรรจุหนังสือซูโดกุ ถุงซิปล็อกของร้านแมคโดนัลส์ สับปะรดกระป๋อง ซองขนมริทซ์ แครกเกอร์ และกระดาษทิชชู่ม้วน เธอระแวงว่าจะมีคนมาขโมยกระเป๋าเธอ เธอก็เลยเอากระเป๋าไปนั่งกับเธอด้วย ตัวกระเป๋านั้นกินพื้นที่วางขาของเธอทั้งหมด ดังนั้นจึงเป็นเวลานาน 7 ใน 8 ชั่วโมงที่ขาของเธอมาวางอยู่ในพื้นที่วางขาของผม © Lightmareman / Reddit
• วันหนึ่งบนรถเมล์ในชั่วโมงเร่งด่วนแสนพลุกพล่าน มีผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นรถเมล์แล้วนั่งลงบนเข่าของผม เธออายุ 30 ปลาย ๆ แต่งตัวเหมือนทำงานในสำนักงานดี ๆ ทุกอย่างเป็นปกติ ยกเว้นที่เธอนั่งลงบนเข่าของผม ผมไม่ได้พูดอะไรจนรถวิ่งผ่านไป 2 ช่วงตึก ผมจึงพยายามรวบรวมความกล้าที่จะพูดอะไรบางอย่างกับเธอในอีก 2 ช่วงตึก จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและออกไป ไม่มีใครพูดอะไรหรือมองมาที่เรา © Unknown author / Reddit
• ฉันกำลังจะเดินทางไปยังเมืองที่พ่อแม่ของฉันอยู่ในวันคริสต์มาส ฉันได้ตัดสินใจขึ้นรถบัสและซื้อตั๋วออนไลน์ล่วงหน้า โดยได้เลือกเบาะนั่งด้านหลังคนขับ เพราะเป็นที่นั่งที่ดีที่สุดเหมาะสำหรับขาที่ยาวและส่วนสูงของฉัน อีกทั้งฉันไม่อยากที่จะรู้สึกไม่สบายตัวในช่วงเดือนแรก ๆ ของการตั้งครรภ์ พอรถบัสมาถึงและมีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งของฉัน พวกเราจึงมีบทสนทนานี้เกิดขึ้น
  — ขอโทษนะ นี่คือที่นั่งของฉัน ตั๋วของคุณคือที่นั่งอะไรคะ ?
  — พวกเราทุกคนจะนั่งที่ไหนก็ได้ที่เราต้องการ
  — ฉันไม่สนใจคนอื่น ฉันต้องการนั่งในที่นั่งของฉันค่ะ
  — ตั๋วของฉันไม่มีหมายเลข
  — งั้นช่วยแสดงตั๋วของคุณให้ฉันดูหน่อย เพราะมันเป็นไปไม่ได้หรอก
  — ฉันไม่แสดงตั๋วอะไรให้คุณดูทั้งนั้น
  จากนั้นเธอก็สวมหูฟังแล้วหันหลังให้ ฉันจึงไปขอความช่วยเหลือจากคนขับ และในที่สุดเขาก็ได้คำตอบ ที่นั่งเธอคือหมายเลข 17 ช่างไม่สบอารมณ์เอาเสียเลย © mannab / Pikabu

คุณเคยเดินทางกับคนที่ทำให้คุณอยากจะอยู่บ้านในวันนั้นบ้างมั้ยนะ ?